7+ ปี ใต้ปีกอินทรีเหล็ก

The Midnight Library หรือ ห้องสมุดเที่ยงคืน เป็นหนังสือที่เอาไว้เยียวยาจิตใจได้ดีระดับหนึ่ง ซึ่งอาจจะไม่เหมาะกับคนที่เป็นโรคซึมเศร้า เพราะเนื้อเรื่องมีการพูดถึงเรื่องการฆ่าตัวตายอยู่เป็นระยะ ๆ หากอ่านไม่จบเล่มอาจจะได้ message ที่ผิดพลาดได้ วิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา "เส้นเรื่องหลัก"​ ที่หนังสือจะสื่อในความเข้าใจของเรา คือ "ชีวิตมันมีความเป็นไปได้และศักยภาพอย่างไม่สิ้นสุด และเมื่อเราตัดสินใจเลือกแล้ว เราต้องยอมรับทั้งส่วนที่ดีและส่วนที่ไม่ดีจากทางเลือกนั้น" ซึ่ง message ตรงนี้สำหรับเรา ไม่ได้ ว้าว อะไรขนาดนั้น เนื่องด้วยเราอ่านหนังสือปรัชญา หนังสือธรรมะ และฝึกเจริญสติมานานกว่า 10 ปี ก็เลยคิดว่าถ้าศึกษาด้านนี้มานาน มันก็เป็นเรื่องปกติตามธรรมชาติ คือคุณจะรู้ได้ยังไงว่านี่คือความสุข ถ้าคุณไม่เคยผ่านความทุกข์มาก่อน ความสุขและทุกข์ก็ยังมี degree ที่แยกย่อยไปได้อีก จะหวังให้ชีวิตมีแต่ความสุขอย่างเดียว มันเป็นเรื่องที่ฝืนธรรมชาติมาก และเราเรียนรู้อะไรได้มากจากความทุกข์มากกว่าความสุข - นอกจากนี้ ตอนเริ่มต้น ที่ตัวเอก Nora Seed อายุ 35 ปีแล้ว (ที่ก็ถือว่าไม่ได้อายุห่างจากเรามาก)

  # หนังสือกับการเดินทาง นอกจากการชอบไปนั่งอ่านหนังสือตามร้านกาแฟ ร้านอาหาร ผับบาร์ สถานที่ที่เหมาะมากแก่การตั้งสมาธิอ่านหนังสือคือระหว่างที่เราไปเดินป่า ปีนเขา trekking นั่นเองค่ะ - ที่เหมาะมาก ๆ เพราะว่าพื้นที่ที่เราเลือกไปปีนเขาจะไม่มีสัญญาณ internet หรือหากเป็นทริปยาว ๆ เกิน 5 วัน แบตและ power bank ก็ไม่พอ ยิ่งตอนที่ปีน Everest Base Camp เพราะอุณหภูมิมันติดลบ ส่งผลให้แบตยิ่งหมดเร็วมากกกก ดังนั้น กิจกรรมที่ไว้ทำก่อนนอนเมื่อไม่มีมือถือให้ไถเล่นหรือ netflix ให้ดู ก็กลับมาสู่ basic คือหนังสือที่พกไปเพียงเล่มเดียว (พกเยอะไม่ไหว เพราะต้องแบกเองตลอดเส้นทาง) หนังสือที่เลือกหยิบไป จะเป็นหนังสือที่เชื่อมโยงกับเขาที่ไปปีนค่ะ - Rinjani อินโดนีเซีย - เลือก This Earth of Mankind ของ Pramoedya Ananta Toer นักเขียนชาวอินโดนีเซีย เป็นเรื่องราวของประเทศเพื่อนบ้านในยุคที่อยู่ภายใต้อาณานิคมของ Dutch ที่คนไทย ไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของใครอาจจะนึกภาพไม่ออก นอกเหนือจากเรื่อง melodrama ที่เป็นเส้นเรื่องหนึ่งแล้ว ยังพูดถึงเรื่องความเหลื่อมล้ำในหลายมิติ และการดิ้นรนของผู้หญิงในสังคมที่ชายเป็นใหญ่ - Everest Ba

  #solotraveller #travellight เดินทางไปลอนดอนครั้งที่ 2 นี้ เป็นการเดินทางแบบตัวเบาที่สุดเท่าที่เคยทำมา คือไม่มีการโหลดกระเป๋า มีแค่ carry-on ใบเดียวและน้ำหนักห้ามเกิน 8 กก. ๐ โจทย์คือไปเที่ยวคนเดียว 9 วันและต้องไปงานที่เป็นทางการด้วย จะจัดกระเป๋ายังไง? ต้องเผื่อซื้อของเพิ่มด้วยมั้ย? เผื่อเท่าไหร่? โดยที่ห้องก็ไม่ได้มีเครื่องชั่งน้ำหนัก เลยต้องกะ ๆ เอา แล้วไปตายเอาดาบหน้า 😂😂😂 ๐ ตามรูป คือแบ่งออกเป็น 2 ชุด #ชุดทางการ คือ (1-3) สูทสามชิ้น ของ POEM ที่ต้องใส่รองเท้าส้นสูงอย่างน้อยสามนิ้ว ก็เลยต้องเอา (4) รองเท้าบู้ท ไปด้วย #ชุดลำลอง แบ่งเป็น ชุดที่ใส่วันเดินทางขึ้นเครื่อง (5) แจ็คเก็ต (6) หมวก (7) ผ้าพันคอ (8.) onitsuka สีดำ (9) ถุงเท้าสองคู่ (10) กางเกงยีนส์ (11) เสื้อยืดแขนยาว (12) เสื้อขนแกะสีชมพู ชุดที่ใส่เป้ สำหรับวันอื่น ๆ (13) เสื้อยืดสีดำ (14) เสื้อยืดสีขาว (15) เสื้อกันหนาว Patagonia (16) กระโปรงลายสก็อตสีเทา (17) เสื้อยืดตัวยาวเป็นชุดนอน (18) ถุงน่อง ของใช้ ก็จะมีเครื่องสำอาง ที่ทุกอย่างต้องเป็นขนาดไม่เกิน 100ml และอดเอาชุดมีดพก Victorinox ไปด้วย เพราะห้ามพกขึ้นเครื่อง 😭