7+ ปี ใต้ปีกอินทรีเหล็ก

เรื่องที่คนว่างงานส่วนมากต้องเผชิญ นอกจากหน้าที่หลัก ได้แก่การหางานที่ต้องการทำแล้ว คือการมีเวลาว่างมากจนเกินไป ประกอบกับความรู้สึกไม่มั่นใจและรู้สึกสูญเสียคุณค่าในตัวเอง ตอนที่เรียนจบใหม่ ๆ ฝ้ายก็ค่อนข้างมั่นใจ ว่าเราก็มีดี วิทยานิพนธ์จบ MBA ก็ได้คะแนนดี ผ่านเกณฑ์ที่มหาวิทยาลัยกำหนด จนได้รับการตีพิมพ์ แต่นับวัน หลังจากส่งใบสมัครไป แล้วก็ได้แต่อีเมล์หรือจดหมายตอบปฏิเสธทุกอาทิตย์ กราฟความมั่นใจก็เริ่มถอยลงเรื่อย ๆ จนถามตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่า “นี่เราห่วยขนาดนั้นเลยเหรอ?” “เอ๊ะ ที่คิดว่าตัวเองเก่งนี่ สรุปว่าคิดไปเองใช่มั้ย?” พอช่วงที่แย่ ๆ เพื่อนสนิทชาวบราซิลมาเยี่ยม เราก็ระบายให้ฟังว่า “เบนยามิน สงสัยเราจะไม่ได้เรื่องจริง ๆ น่ะล่ะ เลยไม่มีใครสนใจที่จะเชิญเราไปสัมภาษณ์เลยด้วยซ้ำ” คุณชายตอบกลับมาได้ดีมาก --- อย่างน้อยในตอนนั้น --- ก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นว่า “โหย ฝ้าย คนห่วย ๆ ก็มีงานทำเยอะแยะไป” -_- ประมาณเดือนมีนาคม 2012 ช่วงที่กำลังหางานทำอยู่นี้ ฝ้ายก็ได้เป็นเจอข่าวของ “โรงเรียนเยาววิทย์” ใน Internet ซึ่งฝ้ายก็สนใจมาก เพราะตัวโครงการตอบโจทย์อะไรหล

1) Communication Manager - UNESCO-IHE (Delft, The Netherlands) 2) Post-doc Researcher (“Strengthening strategic delta planning processes in Bangladesh, the Netherlands, Vietnam and beyond”) - UNESCO-IHE (Delft, The Netherlands) 3) French Speakers: Regional Communications Officer - GWP Central Africa (Yaoundé, Cameroon) 4) Regional Water Adviser (WASH) - UNICEF (Dakar) 5) Policy Advisor (Water) - UNDP (Tajikistan) 6) WaterAid jobs: - Communications Officer Voices from the Field (New Delhi) - Sanitation Marketing Manager (Abuja) - Regional Advocacy Manager Southern Africa (Pretoria or anywhere of WaterAid's regional country programs) - French speakers: Directeur du Programme et Directeur des Politiques et Campagnes (Ouagadougou) - Senior Business Development Manager (London) - Programme Funding Officer (London) - Editorial Officer International (London) - Major Donor Fundraising Officer (London) - Supporter Serv

In meiner Kindheit erinnerte ich mich kaum an meinen Vater. Meine Mutter ließ sich von ihm scheiden, als ich noch nicht mal ein Jahre alt war. Da mein Vater noch eine Beziehung zu einer Frau hatte, die von ihm schwanger war. Er wollte, dass wir zu dritt zusammen leben. Aber meine Mutter wollte das nicht. Sie entschied sich ihn zu verlassen und ohne Hilfe von meinem Vater bin ich aufgewachsen. Wir waren zehn Jahre lang zu zweit. Als ich sechs Jahre alt war, kam ich in ein Internat. Aufgrund des Verkehrsstaus in Bangkok und ihrer anstrengenden Arbeit konnte sie mich nicht jeden Tag abholen. Sie arbeitete bis spät Abends, um die hohen Schulgebühren bezahlen zu können. Sie sagte immer: „Meine Tochter ist die Beste.” Sie bestärkte mich häufig: „Denk nur an dein Studium. Lass die Leute reden, du brauchst dich nicht dafür zu interessieren.“ Jedes Jahr am Vatertag war es der schlimmste Tag meiner Kindheit. Alle Schülerinnen müssen Bilder   malen und Begrüßungskarten für ihre

เนื่องในโอกาสวันเกิดครบ 30 ปีเต็ม ฝ้ายขอขุดเอาบทความเก่า เป็นงานเขียนชิ้นแรกที่ฝ้ายเขียนไว้ แล้วได้ลงในนิตยสาร ธรรมะใกล้ตัว ตอนธรรมะจากคนสู้กิเลส ฉบับที่ ๐๓๗ พฤหัสบดีที่ ๖ มีนาคม ๒๕๕๑ โดยใช้นามปากกาว่าปภาสร เนื้อหามีดังนี้ค่ะ ลูกกำ(กรรม)พร้า โดย ปภาสร ฉันถือเป็นเด็กคนหนึ่งที่ตั้งแต่จำความได้ ก็ไม่รู้จัก "พ่อ" ของตนเองเลย เนื่องจากแม่ของฉันตัดสินใจหย่าขาดจากพ่อ ตั้งแต่ฉันอายุยังไม่ครบขวบดี ด้วยสาเหตุที่ว่าพ่อมีเมียคนใหม่ แล้วก็มีลูกซึ่งยังอยู่ในท้องติดมาด้วยอีกหนึ่งชีวิต ซึ่งพ่อยื่นข้อเสนอให้อยู่ร่วมกันสามคน แต่แม่ของฉัน ไม่เห็นด้วยและตัดสินใจเดินจากมาเอง ฉันไม่รู้เลยว่าพ่อได้เสนอเงินค่าเลี้ยงดูให้ฉันทุกเดือนหรือไม่ รู้แต่ว่าแม่เลี้ยงฉันมาคนเดียว โดยปราศจากการช่วยเหลือจากพ่อ แม่ให้เหตุผลว่า "ถ้าจะตัดบัว อย่าตัดให้เหลือใย" เราอยู่กันสองคนแม่ลูกมา ๑๐ ปี แม่ส่งฉันเข้าเรียนโรงเรียนประจำ ตั้งแต่ฉันอายุ ๖ ขวบ เพราะไม่สามารถที่จะมารับส่งได้ทุกวัน เนื่องจากสภาพจราจรในกรุงเทพ ฯ แย่มาก และแม่ต้องทำงานเลิกดึกดื่น เพราะค่าเทอมของโรงเรียนก็