7+ ปี ใต้ปีกอินทรีเหล็ก

อาการซึมเศร้า ร้องไห้ และพยายามจะไปแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ดำเนินไปอยู่ 3 วัน ช่วงนั้น คุณแม่ก็เป็นห่วงมาก ว่าจะอยู่ยังไงคนเดียวตั้ง 6 สัปดาห์ ก็บอกให้บินกลับมาไทย แต่เราก็ไม่เห็นด้วยนะ เพราะจะขึ้นเครื่องบินก็ยุ่งยากอีก จากนั้น ก็เริ่มได้สติ นึกถึงคำพูดที่พี่เอ็ดดี้ หรือ  Aston27 เขียนไว้บ่อย ๆ (อาจจะไม่เป๊ะ ๆ นะคะ) ว่า  “เวลาอกหักแล้วเศร้านั้น ใคร ๆ ก็เป็น แต่สำหรับนักภาวนาเก่ง ๆ เศร้า 3 วัน ก็นานเกินไปแล้ว”   เราก็เริ่มคิดได้ว่า เรื่องมันเกิดแล้ว ตอนนี้แก้ไขอะไรไม่ได้ สิ่งที่เราต้องกังวลและหาทางแก้ปัญหาอันดับแรกคือเรื่องปากเรื่องท้อง จะกินยังไง? ในเมื่อเดินไม่ได้ ดังนั้น การไปจ่ายตลาดเอง ก็คงลืมไปได้เลย สั่งอาหารมากิน ก็ทำไม่ได้ตลอด แล้วแพงด้วย เงินสดติดบ้านก็มีไม่เยอะ จะออกไปกดเองก็ไม่ได้อีก จะฝากเพื่อนบ้านซื้อ ก็เกรงใจ แถมเพื่อนบ้านก็เป็นคนชรา วัยเกษียณทั้งนั้น จะให้เค้าคอยไปจ่ายตลาดให้เราก็กระไรอยู่ ตอนนั้นก็นึกได้ว่า ยุคนี้ทุกอย่างมี online หมดและ delivery ถึงบ้าน ดังนั้น มันต้องมี supermarket ที่ยินดีส่งของสดถึงบ้านแน่นอน ก็ลอง search หาดูใน internet แล้วก็

เหตุการณ์นี้เกิดต่อเนื่องจากการสัมภาษณ์งานครั้งสุดท้าย ฝ้ายกลับมาถึงบ้านที่ Hamburg ในวันที่ 12/10/12 ตอนนั้นกำลังอยู่ในช่วงดีใจ มีความสุขสุด ๆ เพราะจะได้เริ่มชีวิตใหม่ ที่เมืองใหม่ ได้ทำงานที่เราฝันอยากจะทำ อุตส่าห์ดั้นด้นข้ามน้ำข้ามทะเลมา เพื่อมาเรียนด้านนี้โดยเฉพาะ ช่วงนั้นก็รีบจัดการเรื่องการขอ work permit (Arbeitsgenehmigung) และก็เตรียมมองหาบ้านใหม่ใน Stuttgart แต่ในวันนั้น ชีวิตที่ดูกำลังเริ่มเข้าที่เข้าทาง ก็เหมือนถูกกระชากลงมาจากหอคอยงาช้าง (ที่เพิ่งจะได้ขึ้นไปอยู่ไม่ถึง 1 สัปดาห์) เป็นเรื่องดราม่าที่สุดตั้งแต่ใช้ชีวิตที่นี่ วันอาทิตย์ที่ 21 ตุลาคม 2012 เป็นเช้าวันที่เราค่อนข้างใช้เวลาอย่างขี้เกียจ ตื่นมาแล้วก็นั่งเล่น internet ไปเรื่อย ๆ พอสาย ๆ ก็ไปนั่งสมาธิตามปกติ (เราเดินจงกรม นั่งสมาธิ และฝึกภาวนาเป็นประจำ ตั้งแต่อายุ 20) แต่วันนั้นสิ่งที่ไม่ปกติก็คือ เราเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ก็เลยไม่อยากนั่งสมาธิบนพื้น เปลี่ยนไปนั่งบนเตียงแทน ทีนี้ เตียงของบ้านพักที่ Hamburg นั้น ค่อนข้างสูงจากพื้นมากกว่าปกติ เพราะเจ้าของบ้านเช่า สั่งทำเฟอร์ ฯ build-in ทั้งห้องให้ลูกชายของเค้าที่ตัว

หลังจากที่ส่งใบสมัครไป 163 ใบ ภายในระยะเวลา 12 เดือน ช่วง 3-4 เดือนแรกไม่ได้หางานเท่าไหร่ เพราะต้องยุ่งกับการหาบ้านใหม่และย้ายออกจากหอพักนักเรียนที่อยู่มา 4 ปีเต็ม (เรื่องหาบ้านพักที่เยอรมนี ขอยกยอดไป blog หน้านะคะ เพราะค่อนข้างยาวเหมือนกัน) ย้ายเข้าบ้านใหม่ช่วงเดือนพฤศจิกายน พอธันวาและมกราก็ไม่มีใครเค้าทำงานกันเท่าไหร่ เราก็เลยไม่ได้ขวนขวายหางานทำด้วยค่ะ จนในที่สุดวันที่ 23/03/12 ก็ได้รับเมล์เรียกสัมภาษณ์ทาง skype จาก SWITCH-Asia Network Facility at the CSCP (UNEP/Wuppertal Institute Collaborating Centre on Sustainable Consumption and Production) ตำแหน่ง Student Assistantship มีผู้สัมภาษณ์ 3 คน ชาย 1 หญิง 2 เป็นการสัมภาษณ์ครั้งแรกที่นี่ แถมเวลาคุยก็ไม่ได้เห็นหน้าด้วย เลยยิ่งเกร็งแล้วก็ตื่นเต้น เพราะไม่แน่ใจว่าเค้าฟังเรารู้เรื่องมั้ย หากเห็นหน้าก็จะพอจับท่าทางการแสดงออกได้ แล้วจะได้อธิบายใหม่ มีการพูดคุยถึงเนื้อหางานที่ต้องรับผิดชอบ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่พอคุยเรื่องสัญญาจ้างงาน ซึ่งจะเป็นการจ้างแบบ freelance ทำให้เราต้องตอบปฏิเสธ เพราะเราจะได้ทำงานก็ต่อเมื่อเป็นงานประ