First time with snowboard

โดยส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบอากาศหนาว ๆ เพราะฉะนั้น ช่วงฤดูหนาวนี่ ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ออกจากบ้านเลย แต่เนื่องจากปี 2010 (พ.ศ. 2553) เป็นช่วงฤดูหนาวที่ยาวนานมากและอุณหภูมิต่ำสุด ๆ ในรอบ 20 ปีของที่นี่ ที่จำได้ดี เพราะเหล่า flatmate ที่อยู่ด้วยกันเป็นคนบอกว่า “นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลย ที่หน้าหนาวยาวนานขนาดนี้ และอุณหภูมิเหยียบ -20 องศาเซลเซียส” ดังนั้น หลังจากสอบเสร็จ เพื่อน ๆ ก็วางแผนไปเล่นสกีกันที่ภูเขาใกล้ ๆ ราคาเบา ๆ สำหรับนักเรียน

เราที่เกลียดหน้าหนาว แต่ก็ยอมไปด้วย เพราะเชื่อว่าต้องลองให้รู้ว่าเป็นยังไง ก็ได้เพื่อน ๆ ช่วยกันหากางเกงเล่นสกีให้เรายืมใส่ จะได้ไม่ต้องไปซื้อ (เพราะคงไม่ได้เล่นบ่อย)

สรุป เราก็ได้บ้านพัก ขนาดใหญ่มาก จุได้ 20 คน แต่เรามีกันแค่ 8 คน ดังนั้น ห้องพักเลยมีเหลือเฟือ เป้าหมายคือเขต Zorge เทือกเขา Harz เนื่องจากแถบนี้ยังอยู่ใน Niedersachsen ดังนั้น สามารถใช้ตั๋วนักเรียนขึ้นรถไฟหวานเย็นได้ เพียงแต่ต้องเปลี่ยนขบวนรถไฟ แล้วต่อรถบัส ซึ่งจะพลาดไม่ได้ เพราะรถบัสมีไม่กี่รอบ หากพลาดแล้วพลาดเลย ทุกคนเลยพร้อมเต็มที่สำหรับการวิ่งจับรถ

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ คณะเดินทาง 8 คน (ชาย 5 หญิง 3) ก็ออกเดินทาง โชคดีที่เรามีสัมภาระไม่พะรุงพะรัง ทุกอย่างยัดไว้ในกระเป๋า แต่ผองเพื่อนบางคนแบก snowboard ไปเอง พร้อมรองเท้าสำหรับ snowboard เลยดูเป็นพวกบ้าหอบฟาง ระหว่างที่รอเปลี่ยนรถที่ชานชาลา ก็เกิดเรื่องจนได้ พอขึ้นรถไฟได้ เราก็ต่างจับจองที่นั่ง พอรถไฟเริ่มเคลื่อนตัว หนึ่งในพวกเราก็เห็นว่า มีรองเท้าสำหรับเล่น snowboard วางทิ้งอยู่ตรงจุดที่เรายืนรอ -_-

สรุป คุณชายนาธานลืมรองเท้า (ที่ยืมคนอื่นเค้ามาอีกที) ไว้บนชานชาลา พวกเราก็ติดต่อเจ้าหน้าที่รถไฟ ให้เค้าประสานไปที่สถานี แล้วเก็บรองเท้าไว้ให้ ก็เรียบร้อยด้วยดี นาธานต้องแวะมาเอารองเท้าที่นี่ตอนขากลับ

กว่าจะถึงที่พักก็ค่ำแล้ว อาหารเย็นที่ทำกินมื้อแรกในห้องครัวที่ใหญ่มากคือสปาเกตตี้โบลอคเนส จากนั้นก็แยกย้ายเข้านอนเอาแรง วันรุ่งขึ้นก็ไปยืนรอรถเมล์ เพื่อไปสถานที่เล่นสกี แต่พอรถเมล์มาถึง กลายเป็นว่าพวกเราไม่ได้ขึ้น เพราะยืนรอผิดฝั่ง -_- คุณคนขับก็ใจร้ายขับเลยพวกเราไป ไม่เหลียวแลเลย กว่าคันต่อไปจะมา ก็อีกชั่วโมง ดังนั้น ทุกคน (ยกเว้นเรา) ลงมติว่า เดินขึ้นเขาไปเองละกัน!!! --- เอ่อ เพื่อน ๆ คะ ระยะทางคือ 5 กิโลเมตรและเป็นการเดิน “ขึ้น” เขา ที่เต็มด้วยหิมะสองข้างทางนะคะ

ในเมื่อเราเป็นเสียงส่วนน้อย ก็ต้องทำตามมติพรรค เราเดินไปหยุดพักไปเป็นระยะ จนกิโลเมตรสุดท้าย อิฉันก็ไม่ไหวแล้ว สองหนุ่มเลยต้องมาหิ้วปีก กึ่งลากกึ่งจูงจนถึงจุดหมาย ยังไม่ทันได้ลองเล่นเลย ก็หมดแรงซะแล้ว เฮ้อ...

หลังจากเพื่อน ๆ พยายามสอนให้ทรงตัวอยู่บนบอร์ดได้ เราก็ปีกกล้าขาแข็ง ให้พวกเค้าไปเล่น แล้วเราจะค่อย ๆ ไถลลงไปเรื่อย ๆ ซึ่งก็ทำให้รู้ว่ากีฬานี้ ไม่ใช่ตัวเราอ่ะ เพราะกินหิมะไปเยอะมาก เนื่องจากล้มบ่อย เราฝึกอยู่ใกล้ ๆ กับเด็กตัวเล็ก ๆ นะ แต่น้อง ๆ เค้าพริ้วมากเลย มีการแวะมาถามเราด้วยว่าโอเคมั้ย

กลับถึงบ้านพัก ระบมไปทั้งตัว

ช่วงเวลา 3 วัน 3 คืนกับของเล่นชิ้นนี้ เพียงพอแล้ว

บะบาย snowboard, we are not meant to be together.