First time with snowboard
โดยส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบอากาศหนาว ๆ เพราะฉะนั้น ช่วงฤดูหนาวนี่
ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ออกจากบ้านเลย แต่เนื่องจากปี 2010 (พ.ศ. 2553)
เป็นช่วงฤดูหนาวที่ยาวนานมากและอุณหภูมิต่ำสุด ๆ ในรอบ 20 ปีของที่นี่ ที่จำได้ดี
เพราะเหล่า flatmate ที่อยู่ด้วยกันเป็นคนบอกว่า “นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลย
ที่หน้าหนาวยาวนานขนาดนี้ และอุณหภูมิเหยียบ -20 องศาเซลเซียส” ดังนั้น
หลังจากสอบเสร็จ เพื่อน ๆ ก็วางแผนไปเล่นสกีกันที่ภูเขาใกล้ ๆ ราคาเบา ๆ
สำหรับนักเรียน
เราที่เกลียดหน้าหนาว แต่ก็ยอมไปด้วย เพราะเชื่อว่าต้องลองให้รู้ว่าเป็นยังไง
ก็ได้เพื่อน ๆ ช่วยกันหากางเกงเล่นสกีให้เรายืมใส่ จะได้ไม่ต้องไปซื้อ
(เพราะคงไม่ได้เล่นบ่อย)
สรุป เราก็ได้บ้านพัก ขนาดใหญ่มาก จุได้ 20 คน แต่เรามีกันแค่ 8 คน ดังนั้น
ห้องพักเลยมีเหลือเฟือ เป้าหมายคือเขต Zorge เทือกเขา Harz เนื่องจากแถบนี้ยังอยู่ใน
Niedersachsen ดังนั้น สามารถใช้ตั๋วนักเรียนขึ้นรถไฟหวานเย็นได้ เพียงแต่ต้องเปลี่ยนขบวนรถไฟ
แล้วต่อรถบัส ซึ่งจะพลาดไม่ได้ เพราะรถบัสมีไม่กี่รอบ หากพลาดแล้วพลาดเลย
ทุกคนเลยพร้อมเต็มที่สำหรับการวิ่งจับรถ
วันที่ 11 กุมภาพันธ์ คณะเดินทาง 8 คน (ชาย 5 หญิง 3) ก็ออกเดินทาง โชคดีที่เรามีสัมภาระไม่พะรุงพะรัง ทุกอย่างยัดไว้ในกระเป๋า แต่ผองเพื่อนบางคนแบก
snowboard ไปเอง พร้อมรองเท้าสำหรับ snowboard เลยดูเป็นพวกบ้าหอบฟาง ระหว่างที่รอเปลี่ยนรถที่ชานชาลา
ก็เกิดเรื่องจนได้ พอขึ้นรถไฟได้ เราก็ต่างจับจองที่นั่ง พอรถไฟเริ่มเคลื่อนตัว
หนึ่งในพวกเราก็เห็นว่า มีรองเท้าสำหรับเล่น snowboard วางทิ้งอยู่ตรงจุดที่เรายืนรอ
-_-
สรุป คุณชายนาธานลืมรองเท้า (ที่ยืมคนอื่นเค้ามาอีกที) ไว้บนชานชาลา
พวกเราก็ติดต่อเจ้าหน้าที่รถไฟ ให้เค้าประสานไปที่สถานี แล้วเก็บรองเท้าไว้ให้ ก็เรียบร้อยด้วยดี
นาธานต้องแวะมาเอารองเท้าที่นี่ตอนขากลับ
กว่าจะถึงที่พักก็ค่ำแล้ว อาหารเย็นที่ทำกินมื้อแรกในห้องครัวที่ใหญ่มากคือสปาเกตตี้โบลอคเนส
จากนั้นก็แยกย้ายเข้านอนเอาแรง วันรุ่งขึ้นก็ไปยืนรอรถเมล์ เพื่อไปสถานที่เล่นสกี
แต่พอรถเมล์มาถึง กลายเป็นว่าพวกเราไม่ได้ขึ้น เพราะยืนรอผิดฝั่ง -_-
คุณคนขับก็ใจร้ายขับเลยพวกเราไป ไม่เหลียวแลเลย กว่าคันต่อไปจะมา ก็อีกชั่วโมง
ดังนั้น ทุกคน (ยกเว้นเรา) ลงมติว่า เดินขึ้นเขาไปเองละกัน!!! --- เอ่อ เพื่อน ๆ
คะ ระยะทางคือ 5 กิโลเมตรและเป็นการเดิน “ขึ้น” เขา ที่เต็มด้วยหิมะสองข้างทางนะคะ
ในเมื่อเราเป็นเสียงส่วนน้อย ก็ต้องทำตามมติพรรค เราเดินไปหยุดพักไปเป็นระยะ
จนกิโลเมตรสุดท้าย อิฉันก็ไม่ไหวแล้ว สองหนุ่มเลยต้องมาหิ้วปีก
กึ่งลากกึ่งจูงจนถึงจุดหมาย ยังไม่ทันได้ลองเล่นเลย ก็หมดแรงซะแล้ว เฮ้อ...
หลังจากเพื่อน ๆ พยายามสอนให้ทรงตัวอยู่บนบอร์ดได้ เราก็ปีกกล้าขาแข็ง
ให้พวกเค้าไปเล่น แล้วเราจะค่อย ๆ ไถลลงไปเรื่อย ๆ ซึ่งก็ทำให้รู้ว่ากีฬานี้
ไม่ใช่ตัวเราอ่ะ เพราะกินหิมะไปเยอะมาก เนื่องจากล้มบ่อย เราฝึกอยู่ใกล้ ๆ
กับเด็กตัวเล็ก ๆ นะ แต่น้อง ๆ เค้าพริ้วมากเลย มีการแวะมาถามเราด้วยว่าโอเคมั้ย
กลับถึงบ้านพัก ระบมไปทั้งตัว
ช่วงเวลา 3 วัน 3 คืนกับของเล่นชิ้นนี้ เพียงพอแล้ว
บะบาย snowboard, we are not meant to be
together.
Kommentare
Kommentar veröffentlichen