7+ ปี ใต้ปีกอินทรีเหล็ก

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ตรงของน้องที่รู้จัก ฝ้ายเลยขออนุญาตน้องเค้าเก็บมาฝากเป็นกรณีศึกษา เรื่องเล่า...เมื่อเช้า ประมาณเกือบ ๆ เก้าโมง ณ ทางเข้าปราสาทแห่งหนึ่งในประเทศเยอรมนี เรากำลังรอเจ้านายและคุยกับหัวหน้าฝ่ายวัตถุโบราณข้าง ๆ ที่ขายตั๋ว ขณะนั้น มีเด็กประถม 20 กว่าคน และคุณครูกำลังต่อแถว รวมถึงนักท่องเที่ยวรัสเซีย และฝรั่งอื่น ๆ แถวยาวมากจริง ๆ ประมาณเกือบ 80 คนเลย อยู่ ๆ มนุษย์ป้าก็ปรากฎตัว ชีเดินเนียน ๆ เดินไปเดินมา แล้วเดินตัดมาหน้าแถว ประหนึ่งว่าจะขอถามคำถาม --- ชีมากับกลุ่มคนไทย ผู้หญิง 5 คน ผู้ชาย 3 คน อายุประมาณ 50-70 ปี แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะราว ๆ เดียวกับเรามั้ง (ประมาณ 25 ปี) มาทราบทีหลังว่าคนกลุ่มนี้บินมาจากอังกฤษ เพื่อมาร่วมงานรับปริญญาของคนที่อายุไล่ ๆ กับเรา แล้วเลยมาเที่ยวเยอรมันต่อ ป้า1 หันไปบอกคุณครู ก่อนที่จะเข้าไปช่องขายตั๋ว “May I ask her a question? = ฉันขอถามคำถามเธอหน่อยได้มั้ย?” คุณครู “Sure, no problem = อ๋อ ได้สิ ไม่มีปัญหา ” ป้า1 “Excuse me, I would like to buy group tickets for 8 people = ขอโทษนะคะ ฉันขอซื้อตั๋วกล

เรื่องที่ ๑ ระยะนี้เห็นมีกระแสเรื่องคนไทยไร้มารยาทเยอะ ทั้งในประเทศและในต่างประเทศ จริง ๆ แล้วเรื่องมารยาทในที่สาธารณะนี่ มันเป็นเรื่อง "จิตสำนึกส่วนบุคคล" มากกว่าที่จะเหมารวมว่า "เชื้อชาติ" หรือ "สัญชาติ" ไหนไร้มารยาท ตอนที่พาคุณพ่อคุณแม่เที่ยวยุโรป นั่งรถไฟ TGV จาก Stuttgart ไป Paris รวมเวลาเกือบ ๆ 4 ชั่วโมง ที่นั่งได้จองไว้เป็นที่นั่ง 4 ที่และมีโต๊ะตรงกลาง รถไฟก็มีคนนั่งหลวม ๆ เรานั่งกัน 3 คน ส่วนที่นั่ง 4 คนอีกฝั่งมีหนุ่มสาวสองคนนั่งอยู่ ประมาณนักศึกษากลับบ้านช่วงปิดเทอม สาวน้อยคนนี้ (หน้าตาค่อนข้างดี) ตั้งแต่เริ่มนั่งนางก็พูดภาษาเยอรมันแบบ non-stop เล่าเรื่องครอบครัวของตัวเอง จนเราสามารถอนุมานได้ว่า นางเป็นลูกครึ่ง เยอรมัน-ฝรั่งเศส แต่เคยเรียนอยู่รัสเซีย พ่อมีภรรยาใหม่ ซึ่งภรรยาใหม่เป็นคนแปลก ๆ แต่ที่เราจึ๊ดมากคือ นางเล่นสอนแฟนพูดรัสเซีย!!! ซึ่งการสอนภาษาก็แน่นอนว่าจะต้องมีการแก้การออกเสียงให้ชัด แล้วพูดซ้ำบ่อย ๆ เราก็แบบอึ้งมาก ที่นางพูดไม่หยุด ซึ่งเราก็ต้องการทำงานระหว่างที่เดินทาง คุณแม่ก็อยากจะหลับ เราก็บอก

เมื่อก่อนเคยคิดนะคะ ว่าหากเราเกิดในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ เราคงไม่ต้องลำบากลำบนมานั่งเรียนภาษานี้อีก อยากไปเที่ยวไหน ทำงานที่ไหนในโลกก็ได้ เพราะไม่มีกำแพงภาษา ชีวิตคงจะง่ายขึ้นอีกเยอะ และหากอยากจะเรียนภาษาอื่น เช่น สเปน อิตาเลียน ฝรั่งเศส หรือเยอรมัน ก็คงจะไม่ยากมาก เพราะโครงสร้างภาษาคล้ายคลึงกันมากกว่า หากเราเทียบภาษาไทยกับภาษาอังกฤษ แต่พอมาเจอประสบการณ์ตรง จากกรณีเพื่อนคนอเมริกัน ย้ายมาทำงานที่กรุงโลซานน์ ประเทศสวิส ฯ ก็เลิกคิด แบบนี้ทันที เค้าบอกเลยว่าใช้ชีวิตยากมาก ๆ ทั้งเรื่องสัญญาเช่าบ้าน เรื่องการทำประกันสุขภาพ และเรื่องชีวิตประจำวัน เช่น การจ่ายตลาด ไปจนถึงคุยกับหมอ ฝ้าย ไปเยี่ยมเค้าระยะนึง ก็รู้สึกเลยว่า "ภาษาอังกฤษอย่างเดียว" ไม่พอค่ะ หากรักจะอยู่ และใช้ชีวิตใน ยุโรป ยกตัวอย่างเช่น ตัวอย่างที่ ๑ ไปซื้อของใน supermarket คือ เค้าจะซื้อน้ำยาล้างจาน แต่อ่านคำบรรยายข้างขวดไม่ออก ซึ่งมีอยู่ถึงสามภาษา ได้แก่ ฝรั่งเศส เยอรมัน และอิตาเลียน (ภาษาอังกฤษไม่ปรากฎแต่อย่างใด) เค้าเห็นแค่รูปข้างขวดเป็นรูปจา

จากที่เคยเล่าไว้ตอน หางานอย่างไร? จะขอลงรายละเอียดกับงานที่ฝ้ายได้รับทาบทามติดต่อผ่าน LinkedIn นะคะ LinkedIn เป็น social network รูปแบบเดียวกับ facebook เพียงแต่เป้าหมายคือการหางานและจ้างงาน จึงค่อนข้างเป็นทางการมากกว่า facebook เครือข่ายผู้ใช้ก็จะเป็นทั่วโลก แต่หากต้องการเจาะเข้า professional social network ของเยอรมัน ก็ต้องใช้ Xing เป็นหลัก ฝ้ายเขียนประวัติการศึกษา การทำงาน ความสนใจ หรือเรื่องอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องที่ฝ้ายอยากนำเสนอลงไปในประวัติส่วนตัวให้ละเอียดที่สุด เพื่อที่ robot จะสามารถระบุชื่อของเราขึ้นในรายการค้นหา เมื่อมีคนหา keyword ที่ตรงกับความสามารถของเรา ซึ่งฝ้ายก็ได้รับการติดต่อจาก recruiter บ้างเป็นครั้งคราว ส่วนใหญ่เป็นงานด้าน internal audit ซึ่งฝ้ายไม่สนใจที่จะทำอยู่แล้ว แต่ครั้งล่าสุดที่น่าสนใจมาก ๆ คือการติดต่อจากบอสตัน สหรัฐอเมริกา Timeline 03.06.14 ได้รับข้อความทางกล่องข้อความของ LinkedIn ผู้จัดการแผนก Country Specialist ของ Aperian Global ได้เสนองานที่ปรึกษาให้ทำ ตอนแรกที่อ่านข้อความของเค้า เราก็ยังแอบคิดว่า “นี่มันสแปมรึเปล่าเนี