เหินฟ้า

ก่อนอื่น...

• เราไม่เคยเดินทางออกนอกประเทศไกลกว่าไปสิงคโปร์ตอนเด็ก ๆ 
• ไม่เคยไปเรียน summer หรือ Work and Travel เพราะมองว่าเปลืองเงินโดยใช่เหตุ 
• และมีเป้าหมายว่าถ้าจะไปจะไปยาว ๆ ทีเดียวเลย ดีกว่าไประยะสั้น ๆ ทุก ๆ ปี 

ดังนั้น การบินครั้งนี้ เป็นการบินไกลมาก ๆ  พร้อมสัมภาระที่รวม ๆ กันแล้วประมาณ 30 กก. (น้ำหนักเริ่มต้นเกือบ 60 กก. เลยต้องแบ่งครึ่งส่งทางไปรษณีย์) และต้องเปลี่ยนเครื่องที่ดูไบ ปลายทางคือ Hamburg เยอรมนี แต่เมืองที่เราต้องไปอยู่คือ Lüneburg ซึ่งอยู่ห่างจาก Hamburg ประมาณ 30 นาทีโดยรถไฟ 

ทางแผนกนักเรียนแลกเปลี่ยนของมหาวิทยาลัยก็จัด buddy ให้มารับที่สถานีรถไฟ Lüneburg เพื่อไปส่งที่บ้านพัก ดังนั้น จากสนามบิน Hamburg มาสถานีรถไฟ Lüneburg คือช่องว่างที่เราต้องหาทางไปเอง 

เราก็ไม่มีญาติพี่น้องอยู่ที่นั่น ก็นึกออกแค่คุณคริสเตียนกับคุณโทเบียสเท่านั้น ก็เลยตัดสินใจขอความช่วยเหลือ ส่งเมล์ไปหาขอให้เค้ามารับที่สนามบิน แต่ทั้งสองคนไม่ว่าง คริสเตียนต้องไปประชุมที่แอฟริกาใต้ โทเบียสมีประชุมที่อังกฤษ 

ตอนนั้นเลยคิดว่าจะเหมา taxi ไปจากสนามบินเลย แต่เหมือนฟ้ามีตา ก่อนเดินทางไม่กี่วัน คริสเตียนเมล์มาบอกว่าไม่ไปประชุมแล้ว จะมารอรับที่สนามบินแล้วส่งที่บ้านพักเลย ไม่ต้องอาศัย buddy 

เย้ ๆ ดังนั้น วินาทีที่เดินออกมาจากสนามบิน แล้วเห็นคริสเตียนยืนก้มหน้าอ่านนิตยสารอยู่ นี่ปลดปล่อยมาก ๆ (ผ่านมาเกือบ 7 ปีเต็ม ยังจำวินาทีนั้นได้อยู่เลย) 

ในที่สุดก็ถึงบ้านพักแห่งแรก หลังจากเก็บข้าวของเสร็จ คริสเตียนก็พาไปกินอาหารมื้อแรกกับภรรยาและลูกสาววัยแบเบาะของเค้าที่ Sushi Bar

--- ได้ข่าวว่าเพิ่งกินซูชิก่อนขึ้นเครื่องที่สุวรรณภูมิ