หนังสือต้องห้ามของอินโดนีเซีย

 #หนังสือต้องห้าม หนังสือเล่มนี้ได้รับการแนะนำจาก #คนแปลกหน้า ที่ไปเจอกันในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ระหว่างที่ฝ้ายกำลังอ่านหนังสือของ #มุราคามิ อยู่ สองหนุ่มแนะนำให้ลองอ่านงานเขียนของนักเขียนท่านอื่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บ้าง ก็เลยลองสั่งซื้อดู คือได้มาตั้งแต่ 8 Sept 2018 แต่ก็ดองไว้นาน จนกระทั่ง เพื่อนร่วมทีมชาวอินโดที่มาทำงานที่ไทย 3 เดือน ก็ซื้อหนังสือเล่มนี้มาให้ฝ้ายเหมือนกันโดนบังเอิญ ก็เลยคิดว่าต้องอ่านล่ะ

-

ผู้เขียน เขียนเรื่องนี้ระหว่างที่ถูกจำคุก เป็นนักโทษการเมือง ดังนั้น แก่นของหนังสือจึงหนีไม่พ้นเรื่องที่หนักหน่วงและถูกแบนระยะหนึ่งในประเทศ เนื้อเรื่องอาจจะอ่านไม่ง่าย กล่าวถึงอินโดที่ยังอยู่ภายใต้อาณานิคมของฮอลแลนด์ เนื้อหาเริ่มด้วยการตกหลุมรักของคนหนุ่มสาว ที่สอดแทรกความไม่เท่าเทียมกันในสังคมในหลากหลายมิติ ไม่ว่าจะเป็น เพศสภาพ เชื้อชาติ การศึกษา การเข้าถึงทนาย และการได้รับการพิจารณาคดีอย่างเป็นธรรม

-

ขอนำบางตอนมาฝากตามนี้ค่ะ

"...Oh Amsterdam court! You have never even seen us, How can a court, and a European court too, manned by very educated people, experienced in matters of justice, with the degree of Bachelor of Laws, carry out the law this way, so opposed to our sense of law? Our sense of justice?"

-

"In the end, the issue is always the same: European against Native, against me. Remember this sadistically ... Eu-r-ope ... only their skin is white. Their hearts are full of nothing but hate."

-

"It is dangerous to play with the beliefs of the people, much more dangerous than to make fun of powerless subjects of the realm or rob them of their rightful property and their women and children."

-

พออ่านจบ ก็รู้สึกว่าเราไม่ค่อยรู้เรื่องของประเทศเพื่อนบ้านเราเท่าไหร่นัก แต่เรารู้เรื่องของยุโรป อเมริกา จีน หรือแม้แต่รัสเซียที่อยู่ห่างไปไกลจากบ้านเกิดของเรามากกว่าเยอะ เกิดคำถามว่า นักอ่านไทย ได้อ่านงานเขียนของประเทศเพื่อนบ้านน้อยเกินไปมั้ย?